مساوی بدون گل، نتیجه ابدی و ازلی دربی تهران که باز هم تکرار شد.
دو تیم پرطرفدار پایتخت باز هم با یکدیگر بدون گل مساوی کردند. نتیجه‌ای که در طول تاریخ این رقابت بیش از هر نتیجه دیگری تکرار شده و دیگر کم‌کم به شناسنامه این بازی تبدیل می‌شود!
وقتی یک نتیجه در طول ۵۵ سال و در نسل‌های مختلف تکرار می‌شود، یعنی ایراد فراتر از بازیکن یا مربی یا شرایط ورزشگاه و بازی و زمانه است؛ یعنی ایراد یک مشکل فرهنگی و یک خلا بزرگ است.
در فوتبال دنیا خیلی تیم‌های بزرگ و کوچک بدون گل مساوی می‌کنند اما مساوی بدون گل اینجا همیشه روی اعصاب بینندگان و هواداران فوتبال است، چرا؟ چون همه جای دنیا دو تیم فوتبال خود را بازی می‌کنند، خلق موقعیت می‌کنند و با درخشش دروازه‌بان حریف یا به خاطر بدشانسی یا بی‌دقتی بازیکن، فرصت‌ها از دست می‌روند. آن‌جا تماشاگران بعد از پایان مسابقه از وقت و هزینه‌ای که بابت تماشای بازی گذاشته‌اند راضی و خشنود به خانه می‌روند چون به چشم خود دیدند که دو تیم برای پیروزی تلاش کردند و به دلایل مختلف بازی گل نداشت. همه جای دنیا بازی بدون گل تماشاگر را راضی می‌کند اما مربیان و بازیکنان دو تیم ناراحت به خانه می‌روند چون آن‌ها واقعا برای پیروزی تلاش کردند و زحمت کشیدند اما به هر دلیل آن را به دست نیاوردند.
اما چرا اینجا مساوی بدون گل این‌قدر روی اعصاب است؟ چون اینجا تماشاگر ناراحت و پشیمان از هزینه‌ای که کرده و وقتی که تلف شده به خانه می‌رود و در این مسیر به زمین و زمان بد و بیراه می‌گوید، اما بازیکن و مربی خوشحال و سرمست از نتیجه کم‌دردسر با پاداش‌های چند ده میلیونی راهی تفریح می‌شوند تا جشن بگیرند!
همه جای دنیا دو تیم برای بردن تلاش می‌کنند اما نمی‌شود، ولی اینجا دو بزرگ ما هیچ تلاشی برای بردن نمی‌کنند و آن‌چه می‌خواهند، می‌شود! و همین نمایش است که چون مردم می‌بینند آن‌ها را عصبی می‌کند، نمایش هیچ کاری نکردن…
در این فوتبال اتفاق غالب در همه دوران این است که مربیان نمی‌خواهند دربی را ببازند تا برکنار نشوند. این ترس و احتیاط به بازیکنان هم سرایت می‌کند؛ آن‌ها هم نمی‌خواهند شکست دربی در کارنامه شان باشد و از قرارداد خوب سال بعد جا بمانند!
این داستان همیشگی دربی‌هاست و به افراد و نسل‌ها و شرایط هم ربطی ندارد. حالا در این دربی جواد نکونام جنگ روانی و ضدفوتبال را شروع کرد، آن‌قدر بالا و پایین پرید و تیمش درون زمین بازی حریف را خراب کرد که اوسمار برزیلی هم نتوانست بازی دیدارهای اخیر خود را دیکته کند. مرد برزیلی هنوز برای درک شعبده‌های این فوتبال خیلی کم‌تجربه است!
ترس باخت و برکناری هم جای خود، بازیکن هم محتاط و خلاصه در و تخته همه جور تا یک ۰-۰ دیگر به تاریخ سنجاق شود، هیاهوی بسیار برای هیچ!
